Forty i baterie zaczęto budować w celu ochrony mostów na Nogacie, pierścień umocnień powstał w odległości ok 4 km od przeprawy. W pierwszym okresie zbudowano główny ciąg umocnień składający się z 10 głównych fortów, 6 baterii artyleryjskich, w dniu 28.03.1903 oficjalnie zaistniała nazwa Forteca Malbork (Festung Marienburg).
Pas umocnień został wzmocniony o kolejne 4 schrony dla piechoty, 6 schronów dla dział, 9 schronów dla artylerzystów i 4 schrony amunicyjne w latach 1914-1915.
Po zakończeniu I wojny światowej, linia umocnień straciła na znaczeniu, cześć zabudowy była wykorzystywana na potrzeby wojska, krótki powrót do chwały miały "bunkry" w latach 1944-45, gdy włączono je do linii obronnych Malborka.
Po wojnie cześć umocnień została zajęta przez wojsko i obecnie kilka z umocnień nadal jest przez nie wykorzystywane, cześć została przekazana.
Większość obecnie zachowanych budowli niszczeje, jest dewastowanych przez złomiarzy, kilka zostało wysadzonych, w wielu miejscach zachował się układ dróg i transzei...
Fragment umocnień przy drodze na Iławę oraz zdewastowane wnętrze
Mapa umocnień wokół Malborka - źródło: Westpreussen Jahrbuch
