15 stycznia 1813 roku miasto i zamek zostały zajęte przez Rosjan.
Byli to ścigający niedobitki Wielkiej Armii - Kozacy. Tylna straż armii napoleońskiej, z królem Joachimem Muratem na czele, opuściła Malbork 12 stycznia. Okres wojen napoleońskich przyniósł miastu wielkie straty. Miasto było obciążone kontrybucjami, robotami przymusowymi i zmuszane do ponoszenia kosztów kwaterunków stacjonujących w nim oddziałów. Przeciągające przez miasta wojska dokonywały grabieży a przywleczona dżuma zbierała śmiertelne żniwo wśród mieszkańców. Miało to niewątpliwy wpływ na zubożenie społeczeństwa i zahamowało rozwój gospodarczy miasta.
1 maja 1813 roku zostało oficjalnie otwarte
Seminarium Nauczycielskie.
Formalnie powołane zostało fundacją króla pruskiego
20 października 1812 roku a otwarcie, które pierwotnie planowano na 1 stycznia
1813 przesunęło się z powodu trwającej wojny Napoleońskiej. Seminarium było
przeznaczone dla 14 słuchaczy ale początkowo miało tylko trzech uczniów, którzy
ledwie umieli pisać i czytać. Dyrektorem został kaznodzieja Wiliam Ludwig
Habler. Szkoła szybko się rozwijała i w połowie XIX wieku, za czasów dyrektora Ernsta
Michaela Borowskiego, podjęto się budowy nowego budynku z internatem dla 90
uczniów. Budynek pochłonął imponującą, jak na owe czasy, sumę 400.000 Marek i
został oficjalnie oddany do użytku 22 października 1876 roku. Gmach szkoły
położony przy ówczesnej ulicy Birkgasse (obecnie ulica Jagiellońska), choć
przebudowany przetrwał do dziś i dalej służy oświacie. Seminarium zakończyło
swoją działalność w 1925 roku. Podczas swojej 112 letniej działalności
wykształciło się tam ponad 3000 nauczycieli, pracowało 50 wykładowców oraz 9
dyrektorów.
1913
Na placu przed Bramą Mariacką po raz ostatni odbyły się słynne malborskie targi konne. Jarmark koński z wielką pompą organizowany był corocznie od 1878 roku i cieszył się wielkim zainteresowaniem.
